Artykuł został zaktualizowany dnia: 27.06.2022 r.
3 czerwca 2022 roku minister zdrowia Adam Niedzielski podpisał rozporządzenie, które przewiduje rozszerzenie katalogu danych zbieranych przez personel medyczny w ten sposób, by system pokazywał informację o ciąży osoby korzystającej ze świadczenia medycznego, nawet jeśli to świadczenie NIE jest wizytą u ginekolożki_ga. Obligatoryjność raportowania wejdzie w życie 1 października.
Rozporządzenie budzi wiele wątpliwości – głównie dlatego, że ministerstwo zdrowia nie wykluczyło możliwości udostępniania danych prokuraturze i sądom: „(...) do informacji w systemie dostęp będą mieli tylko wybrani pracownicy medyczni, a uprawnienia sądów czy prokuratury do informacji zawartych w SIM nie mogą być stosowane w sposób dowolny, a wyłącznie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w ramach toczącego się postępowania”. Z kolei Wojciech Andrusiewicz, rzecznik MZ, ujął sprawę następująco: „Katalog danych zbieranych przez personel medyczny został poszerzony o alergie, ciała obce, grupę krwi i fakt bycia w ciąży. Nie tworzymy żadnych rejestrów (...). Dostęp do danych będą mieli wyłącznie medycy”(w wywiadzie dla PAP, 03.06.2022). Podkreślił również, że jest to wynik zaleceń wypracowanych przez zespół, który został powołany przez Komisję Europejską: „Patient Summary (Karta Pacjenta – przyp. red.) ma obowiązywać w Unii Europejskiej od przyszłego roku. Jego wdrożenie jest obligatoryjne dla wszystkich państw Wspólnoty”.
A więc to nic niepokojącego?
Główna obawa, która wybrzmiewa przy okazji każdej dyskusji o rejestrze jest taka, że będzie on wykorzystywany przeciwko kobietom, które mogą chcieć przerwać ciążę, również legalnie poza granicami kraju.
Samo rozporządzenie nie byłoby być może podejrzane ani niepokojące, gdyby nie – po pierwsze – upolitycznienie prokuratury i – po drugie – rozbieżność ministerstwa, jeśli chodzi o kwestie dostępu do danych.„Mimo iż ministerstwo jako uzasadnienie podaje chęć ułatwienia pracy lekarzy, to w dzisiejszej Polsce każda zmiana dotycząca zdrowia reprodukcyjnego, zwłaszcza związana z gromadzeniem wrażliwych danych, spotyka się z podejrzeniami o złe intencje. I nie ma się czemu dziwić” – to słowa Krystyny Kacpury, prezeski zarządu Fundacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny FEDERA.
Lewica domagała się, żeby zapis o „rejestrze ciąż” wprowadzić ustawą, która zawierałaby też odpowiednie zabezpieczenia. Jak stwierdziła posłanka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk, już w tej chwili wiele kobiet ma wątpliwości, czy mogą bezpiecznie zajść w ciążę, skoro państwo zmusza je do rodzenia nawet wtedy, gdy ciąża jest letalna. Posłanka zwraca też uwagę, że nie jest kompetencją Unii Europejskiej organizowanie ochrony zdrowia w państwach członkowskich.
Z kolei Joanna Mucha (Polska 2050) odniosła się do sprawy następująco: „Sama w sobie ta regulacja nie jest przecież zła i gdyby wprowadzała ją władza, do której mamy zaufanie, nie byłoby całego larum. (...) Niestety rządzący przyzwyczaili nas do braku zaufania do swoich działań. Poza tym samo istnienie rejestru ma zapewne wywołać efekt mrożący. A wywoła skutek odwrotny – Polki nie będą chodziły do lekarza”.
Tymczasem Patient Summary, czyli zapis informacji o każdym i każdej z nas w Systemie Informacji Medycznej nie może być wprowadzony przez Unię Europejską inaczej niż na zasadzie zaleceń i opisania standardów. Warto też dodać, że wśród tych zaleceń jest także prawo do wyrażenia przez każdą osobę sprzeciwu i zażądania, aby dokumentacja na jej temat nie była prowadzona.
Czy to narusza prawa człowieka?
Zdaniem niektórych konstytucjonalistów rejestrowanie ciąży w przypadku korzystania ze świadczenia niezwiązanego z ciążą jest ograniczeniem praw człowieka, które może być regulowane jedynie przez ustawę, a nie rozporządzenie.
Co się nie zmieniło?
Nie zmienił się fakt, że osoba w ciąży nie może być karana za przerwanie własnej ciąży i na ten moment nie zapowiada się na zmiany w tym zakresie. Dziewczyny z Aborcyjnego Dream Teamu przypominają, że niezależnie od tego, na jaki sposób przerwania ciąży zdecyduje się kobieta, nie może być z tego powodu pociągnięta do odpowiedzialności. Nie jest również zobowiązana do składania wyjaśnień w tej sprawie. To ważne, ponieważ zdarzają się przypadki, że personel medyczny naciska na kobiety albo czuje się zobowiązany, by powiadomić organy państwowe. Działania te nie mają jednak żadnych podstaw prawnych, ponieważ personel nie ma obowiązku zawiadamiania policji czy prokuratury. Zgodnie z zapisami Kodeksu karnego, jedynie osoby, które przerywają ciążę kobiety za jej zgodą, muszą się liczyć z odpowiedzialnością karną (kara pozbawienia wolności do 3 lat).
„(...) Łatwo sobie wyobrazić sytuację, w której lekarz podczas wizyty, widząc pacjentkę, która nie jest już w ciąży, a według cyfrowego rejestru była np. 3 tygodnie temu, zacznie zadawać pytania co stało się z ciążą? Jedno jest jednak pewne – bez względu na odpowiedź, lekarz ani ktokolwiek inny nie może wyciągnąć wobec takiej kobiety żadnych konsekwencji prawnych” – podkreśliła Fundacja FEDERA.
I to jest rzeczywiście pocieszające, ale nie chodzi przecież jedynie o widmo pociągnięcia do odpowiedzialności karnej. Jeśli ciąża zakończy się niepowodzeniem, pacjentka będzie zmuszona wyznać stomatolożce_gowi, dermatolożce_gowi czy innemu lekarzowi o poronieniu, co jest dla wielu traumatycznym przeżyciem i powinno być zawsze sprawą jedynie rodziców oraz lekarki_rza prowadzącej_go.
Zatem: jak żyć?
"W sprawie tzw. rejestru ciąż warto więc zachować spokój, nie rezygnując z czujności. Sama świadomość, że prowadzenie takiego rejestru nie może prowadzić do poszukiwania zaginionej ciąży ani żadnych konsekwencji prawnych wobec kobiety, może być ochroną, gdyby w gabinecie ginekologicznym padło nagle niewygodne pytanie" – podsumowała federacja.
Koniec aktualizacji.
__________________________________________________________________
By rzetelnie przedstawić sytuację, należałoby zacząć od początku. A zaczęło się od wniosku autorstwa posła Bartłomieja Wróblewskiego (PiS), w którym posłowie pytali o zgodność z Konstytucją aborcji odbywającej się z powodu ciężkiego uszkodzenia lub choroby płodu.
22 października 2020 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepis ustawy antyaborcyjnej z 1993 r. zezwalający na aborcję w przypadku ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodny z Konstytucją.
Polki poczuły, że pętla na ich szyjach się zaciska, rozpoczęła się fala protestów. Ostatnim „głośnym” sprzeciwem był marsz milczenia dla 30-letniej Izy z Pszczyny, która zmarła w wyniku sepsy. Płód w brzuchu kobiety nie miał szans na przeżycie, ale lekarze zdecydowali się czekać na jego obumarcie, prawdopodobnie po to, by nie być oskarżonymi za aborcję. Organizacje walczące o prawa kobiet nie mają wątpliwości, że na decyzję lekarzy miało wpływ zaostrzenie prawa aborcyjnego.
Rejestracja ciąż – co to za pomysł?
Ministerstwo Zdrowia wydało projekt nowelizacji rozporządzenia dotyczącego danych przekazywanych do Systemu Informacji Medycznej. Do 30 czerwca 2022 r. te dane mają być przekazywane dobrowolnie, ale potem już obowiązkowo. Zmiana ma obowiązywać wszystkie placówki medyczne, również te niepubliczne. Dane, które mają być zgłaszane, to m.in. alergie, implanty, daty hospitalizacji, grupa krwi oraz ciąża. To wokół ostatniego podpunktu rozpętała się burza.
Pomysł ujawnił senator Koalicji Obywatelskiej, Krzysztof Brejza, który zdecydował się na interwencję senatorską. Zapytał Ministerstwo Zdrowia czemu obowiązkowa rejestracja ciąż ma służyć, oraz kto jest inicjatorem tego pomysłu.
Jeśli celem projektu jest – jak zasugerował senator Brejza – ułatwienie realizacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji, to naturalnie nasuwa się pytanie o to, na ile realne jest wprowadzenie kar za aborcję dokonaną poza granicami kraju. Tu pojawia się kwestia dostępu do rejestru, do którego – zgodnie z informacjami przekazanymi przez Ministerstwo Zdrowia – prokuratura nie będzie miała bezpośredniego wglądu. Niepokojąca jest również kwestia rozszerzania katalogu danych rozporządzeniem, wbrew Konstytucji i RODO.
Zdaniem Ministerstwa Zdrowia, projekt (skierowany obecnie do konsultacji) ma ułatwić pracę personelowi medycznemu oraz usprawnić obieg dokumentacji medycznej. Pozyskiwanie informacji o ciąży jest ponoć związane z ordynowaniem leków: „pozwoli w przyszłości na uniknięcie przepisania leków niewskazanych przy ciąży oraz w sytuacji udzielania świadczeń ratujących życie w przypadku niemożności pozyskania informacji od pacjenta" – można przeczytać w oświadczeniu MZ. „Ponadto wykorzystanie informacji o ciąży jest niezbędne do weryfikacji uprawnień dodatkowych, jak np. uprawnień ciężarnych do otrzymania bezpłatnych leków lub prawa dostępu do świadczeń poza kolejnością" – wyjaśnia Ministerstwo.
Brzmi sensownie? Tak. I gdyby nie okoliczności, pewnie nikt nie zwróciłby uwagi na wymóg informowania o ciąży. Ale biorąc pod uwagę dotychczasowe zaostrzenie prawa aborcyjnego oraz kolejne projekty zaostrzenia aborcji (w tym karanie osób zaangażowanych w terminację ciąży), to wszystko wygląda co najmniej podejrzanie i niepokojąco.
Czy nasze dane będą bezpieczne?
Gdy mowa o rejestracji ciąż, przed oczami staje mi wizja kobiet ściganych przez prokuraturę, które są wzywane na przesłuchania i kontrole lekarskie zawartości macic. Na ile ta wizja jest prawdopodobna?
Ministerstwo Zdrowia podaje na swojej stronie internetowej listę osób, które mogą mieć dostęp do informacji z Systemu Informacji Medycznej. Wymienieni są: pracownicy_e medyczni_e, którzy_re wprowadzili_ły dane, lekarz_rka, pielęgniarz_rka i położnik_a POZ, którzy zostali wybrani przez danego pacjenta oraz każdy_a pracownik_ca medyczny_a w przypadku ratowania życia pacjentki_a.
„Służby, w tym policja, już teraz mogą mieć dostęp do części z tych danych” – wyjaśnia Marcin Kędzierski, ekspert z zakresu nowych technologii i IT, były dyrektor Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia. „Nie jest to jednak dostęp bezwarunkowy i bezpodstawny. Musi to być poparte wnioskiem i przeprowadzone w konkretnej sprawie. W tym zakresie nic się nie zmienia (...)”. Trzeba też pamiętać, że dostęp do danych pacjentki_a wymaga jego indywidualnej zgody – nie potrzebują jej jedynie wymienieni_one wyżej pracownicy_e medyczni_e.
Co mówią na mieście?
Mamy zwykłe przejście z papieru na cyfrowe kartoteki
– powiedział minister zdrowia Adam Niedzielski, pytany o planowany rejestr ciąż.
Tymczasem opozycja: „Państwo zyska narzędzie do śledzenia każdej ciąży i ewentualnego dociekania, co się z nią stało” – mówił senator KO, Krzysztof Brejza.
Z kolei Gabriela Morawska-Stanecka, wicemarszałkini Senatu z Lewicy do planowanej nowelizacji odniosła się następująco: „Oni idą dalej, chcą zlikwidować podziemie aborcyjne, zlikwidować możliwość aborcji, nawet za granicą, poprzez taki rejestr. Lekarz, który potwierdzi ciążę, będzie musiał ją zarejestrować i kobieta będzie inwigilowana”.
Posłanka Koalicji Obywatelskiej, Kamila Gasiuk-Pihowicz: „Można się zastanawiać czy to będzie rejestr ciąż czy raczej rejestr informacji dla prokuratury (...)”.
Prawnicy również odnoszą się do słów o ściganiu kobiet przez prokuraturę. Zwracają uwagę na fakt, że prokuratura z automatu nie ma dostępu do SIM. Może go uzyskać po wszczęciu postępowania w sprawie lub przeciwko. A to może się zadziać w wyniku, na przykład, donosu, że dana osoba była w ciąży, ale nie ma dziecka, mimo że upłynęło więcej niż 9 miesięcy.
Tak, tak. O takiej rzeczywistości mówimy. O przymusie posiadania dobrej opinii „na dzielni”, by sąsiad_ka nie złożyła donosu w razie ewentualnej aborcji.
Swoją opinię przedstawiła również dr Aneta Sieradzka z kancelarii Sieradzka & Partners, specjalizująca się w RODO w ochronie zdrowia: „Projekt nie przewiduje prawa do usunięcia danych w sytuacji utraty lub usunięcia ciąży (...); projekt rozporządzenia jest wkraczaniem władzy wykonawczej w sferę wolności i praw jednostki, narusza RODO i standardy konstytucyjne”.
Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 18 grudnia 2014 r. (sygn. K 33/13) zakres danych, jakie mogą być gromadzone w rejestrach medycznych, musi wynikać z ustawy.
Krytyka pomysłu
Do sprawy odniosła się Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, która stanowczo sprzeciwia się obowiązkowi rejestrowania ciąż pacjentek, nazywając cały pomysł antykobiecym i antyrodzinnym. Wystosowano stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia, w którym czytamy m.in.:
„(...) Rząd Prawa i Sprawiedliwości deklaruje chęć podjęcia działań zwiększających dzietność w kraju – nie tędy jednak droga. To nie zamordystyczna kontrola stanowi zachętę do podjęcia decyzji o rodzicielstwie, a zapewnienie stabilnego zatrudnienia, miejsca do życia, godnej płacy, urlopu rodzicielskiego, oraz szeregu innych rozwiązań z zakresu polityki prorodzinnej, z powodzeniem stosowanych w krajach Europy Zachodniej”.
Rejestracja ciąży i co dalej?
Rejestracja ciąży = oficjalne zgłoszenie jej faktu.
Czy w przypadku zgłoszenia ciąży, dana osoba mogłaby wyjechać za granicę w celu dokonania aborcji? Czy musiałaby zarejestrować fakt przerwania ciąży? To może prościej unikać lekarzy_rek, by informacja o ciąży w ogóle nie trafiła do rejestru?
Biorąc pod uwagę wcześniejsze działania rządu (wprowadzenie recepty na antykoncepcję awaryjną, usunięcie z ustawy antyaborcyjnej przesłanki dotyczącej ciężkich wad płodu, brutalne traktowanie uczestniczek_ków Strajku Kobiet, dopuszczanie do rozpatrywania kolejnych projektów zaostrzających ustawę antyaborcyjną), projekt budzi obawy. Wydaje się być kolejną próbą kontrolowania Polek pod kątem potencjalnych poronień lub aborcji, a więc zamachem na prawa kobiet: do decydowania o sobie, swoim życiu.
Na celowniku
W istocie, projekt ten działa wręcz kontrproduktywnie i tylko odstrasza kobiety w ciąży od regularnych wizyt lekarskich. Ograniczone możliwości wykonywania badań prenatalnych (bezpłatne tylko dla kobiet powyżej 35. roku życia, a ich wynik nie może być podstawą do wykonania bezpiecznej i legalnej aborcji), brak wsparcia rządu w procedurze in vitro (program był przewidziany do 30 czerwca 2016 roku; został przedłużony przez poprzednią ekipę rządzącą w ostatnich dniach urzędowania – od 1 lipca 2016 roku do 31 grudnia 2019 roku, co było krytykowane przez PiS). To, w połączeniu z zaostrzeniem przepisów dotyczących aborcji, wygląda jak piekło dla osób, które dotychczas rozważały rodzicielstwo.
By sprawdzić, co na ten temat sądzą inni, zanurkowałam w komentarze pod artykułami na temat rejestru ciąż. „Dziś rejestr ciąż, jutro rejestr osób nieheteronormatywnych, pojutrze rejestr masturbacji.” – to bliskie temu, co mi przeszło przez myśl, gdy pierwszy raz usłyszałam o najnowszym pomyśle rządzących. Ktoś inny napisał: „Plan utworzenia takiego rejestru należy rozpatrywać w połączeniu nie tylko z tym co dzieje się wokół aborcji (wyrok TK, sprawa p. Izy z Pszczyny itd), ale również z dwoma dokumentami: ogłoszonego w czerwcu projektu Strategii Demograficznej 2040, która głównym celem strategicznym ustanawia wyjście z pułapki niskiej dzietności i zbliżenie się do poziomu dzietności gwarantującego zastępowalność pokoleń oraz złożonego 5.11 w Sejmie przez grupę posłów PiS, z Bartłomiejem Wróblewskim (autorem wiadomego wniosku do TK) na czele, projektu ustawy o powołaniu Instytutu Rodziny i Demografii. Według projektu, do najważniejszych zadań instytutu zaliczono m.in. gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie organom władzy publicznej informacji o zjawiskach i procesach demograficznych, społecznych i kulturowych. A prezes tegoż Instytutu ma mieć uprawnienia prokuratorskie”.
Aborcyjna przypominajka
Warto przypomnieć, że póki co (na dzień 29.11.2021 r.) wykonanie własnej aborcji jest legalne. Jak przypomina aborcyjny Dream Team:
- Przerwanie własnej ciąży nie jest przestępstwem (nie należy jednak zamawiać z polskich stron, bo obrót lekami poza apteką jest nielegalny).
- Wywołanie poronienia przez zażycie tabletek jest legalne (do 22. tygodnia ciąży mamy do czynienia z poronieniem naturalnym lub wywołanym, nie ma możliwości odpowiedzialności karnej).
- Wyjazd za granicę w celu przerwania ciąży jest legalny. Towarzyszenie komuś w takiej podróży jest legalne.
„Uprzejmie donoszę: Nie jestem w ciąży!”
Nie jest łatwo powstrzymać się od reakcji, gdy rząd podejmuje decyzje wyglądające jak kolejny „atak na macice”. Aborcyjny Dream Team, Dziewuchy Dziewuchom oraz Marsz dla bezpiecznej Aborcji zaprosili osoby menstruujące do udziału w nietypowej akcji wysyłania zdjęć zużytych środków higienicznych (podpasek, tamponów, kubeczków menstruacyjnych) do Ministerstwa Zdrowia celem doniesienia o braku ciąży.
Dlaczego warto protestować?
W Sejmie leży projekt ustawy „Stop aborcji”, zakazujący terminacji ciąży nawet w przypadku ciąży z gwałtu lub kazirodztwa, ciąży z płodem z głęboko uszkodzonym oraz takiej, która zagraża zdrowiu kobiety. Co jeszcze? Ile jeszcze?
Nikt za nas nie zawalczy o nasze prawa. Bunt obywatelski to jedyna szansa na jakąkolwiek zmianę w zakresie kontroli nad kobietami. Tak, ograniczanie praw reprodukcyjnych jest formą przemocy wobec kobiet i formą sprawowania kontroli w społeczeństwie zdominowanym przez mężczyzn, którzy z jakiegoś powodu roszczą sobie prawa do decydowania o naszych ciałach, zdrowiu i życiu.
O czym jeszcze powinien wiedzieć każdy?
O możliwościach. W tym wypadku – o obywatelskim projekcie ustawy „Legalna Aborcja. Bez kompromisów” jako odpowiedzi na zaostrzenie prawa do aborcji w Polsce.
Bo każdy powinien mieć prawo do legalnej, darmowej, bezpiecznej aborcji oraz do godnego życia i szacunku – KAŻDY, niezależnie od płci. Więcej o tym przeczytacie tu.
Zgodnie z informacjami podanymi na stronie, projekt ustawy przewiduje:
- możliwość przerwania ciąży na NFZ do 12. tygodnia jej trwania bez pytania o powód;
- możliwość przerwania ciąży na NFZ po 12. tygodniu w przypadku wykrycia wad płodu, gdy ciąża jest wynikiem czynu zabronionego lub gdy życie/zdrowie osoby w ciąży jest zagrożone;
- ścisłe terminy udzielania świadczenia w postaci przerwania ciąży i sankcje dla podmiotów leczniczych za nieuzasadnioną odmowę lub zaniechanie ich udzielenia;
- obowiązek dyrektorów szpitali do zatrudniania podwykonawców w przypadku odmowy aborcji z powodu klauzuli sumienia przez wszystkich lekarzy pracujących w placówce;
- depenalizację aborcji, czyli uchylenie przepisów karnych przewidujących odpowiedzialność lekarzy i osób trzecich za przeprowadzanie aborcji / pomoc w aborcjach pozaustawowych;
- uproszczenie i przyspieszenie procedury sprzeciwu pacjenckiego od odmowy/opinii lekarza (24 godziny na rozpoznanie przez Komisję Lekarską sprzeciwu dotyczącego odmowy aborcji);
- rozszerzenie programu badań prenatalnych o badanie PAPPa;
- świadczenie przerwania ciąży ma być udzielane zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej, z uwzględnieniem wszystkich dostępnych metod, w tym metod farmakologicznych.
Aby projekt ustawy został skierowany do rozpatrzenia przez Sejm, do końca roku obywatelski komitet musi zebrać minimum 100 tys. podpisów. Podpisać się może każdy pełnoletni obywatel z czynnym prawem wyborczym. Na swoim profilu na Facebooku Obywatelski Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „Legalna Aborcja. Bez Kompromisów” (LABK) podał, że do dnia 26.11.2021 r. pod projektem podpisało się 75 893 osób (liczba policzonych głosów). Kolejne karty z podpisami nadal spływają.
Dlaczego legalna aborcja?
Ludzkie cierpienie nie zostało wymazane ustawą. Dramaty „zeszły do podziemi”. A fakt jest taki, że tylko legalna aborcja jest bezpieczna. Jeśli chcemy chronić kobiety, musimy umożliwić im przerwanie ciąży w godnych warunkach, pod okiem specjalistów.
Prawo do ochrony zdrowia mamy zagwarantowane w Konstytucji. Aborcja jest podstawowym zabiegiem medycznym, ratującym zdrowie fizyczne i psychiczne. Ratującym życie.
To, co również warte jest podkreślenia, to fakt, że nie istnieje aborcja bez powodu. To, że czegoś nie jesteśmy w stanie pojąć, zrozumieć, nie oznacza, że dla kogoś innego jest to pozbawione sensu.
Polska drugim Salwadorem?
Jak donosi najnowszy raport Amnesty International, Salwador jest jednym z nielicznych krajów, gdzie obowiązuje restrykcyjne prawo całkowicie zakazujące przerywania ciąży (nawet w przypadku zagrożenia życia kobiety). Zatem, jak to ujął Salil Shetty, Sekretarz Generalny Amnesty International, w krytycznej sytuacji ciężarne muszą dokonać wyboru: przerwać ciążę i iść do więzienia, czy kontynuować ją i umrzeć.
Za przerwanie ciąży kara dla lekarza_rki to od 6 do 12 lat więzienia, a dla kobiety: 2 do 8 lat. Istnieją również przypadki kobiet skazywanych za zabójstwo umyślne, obarczone karą od 30 do 50 lat pozbawienia wolności. Przykładem może być przypadek Marii Teresy Riviery, której za poronienie zasądzono 40 lat więzienia.
„Maria miała już jedno dziecko, kiedy zaszła w ciążę. Pracowała w szwalni. Pewnego dnia źle się poczuła. Teściowa znalazła ją krwawiącą na podłodze w łazience. Gdy obudziła się w szpitalu, zobaczyła policjantów wokół niej, którzy zaczęli ją przesłuchiwać bez obecności adwokata. W 2012 roku skazano ją za zabójstwo, mimo że nie było żadnych dowodów przeczących twierdzeniom Marii, że poroniła. Jej syn będzie miał 45 lat, kiedy ona wyjdzie na wolność”.
Ciąży nie wolno przerwać, nawet jeśli jest ona wynikiem gwałtu. A te są częstym zjawiskiem, również jeśli chodzi o osoby nieletnie. W raporcie AI zacytowano jednego z tamtejszych lekarzy:
“Przez ostatnie pół roku mieliśmy cztery przypadki dziewczynek między 10 a 14 rokiem życia. Były w ciąży, dzieci rozwijały się bez nerek. Takie dzieci umierają przy urodzeniu. I nie chodzi tylko o to, że zmuszaliśmy je, by donosiły ciąże, ale tłumaczono im także, że to ich wina, że zaszły w ciążę”.
Oto skutki represyjnego prawa antyaborcyjnego, braku dostępu do edukacji seksualnej i antykoncepcji, patriarchalnego społeczeństwa, w którym nawet zeznania kobiet są podważane.
Nie mogę obiecać...
Czy ten tekst jest obiektywny? Nie bardzo. Ciężko o powstrzymanie emocji, gdy ma się dwie córki oraz – z roku na rok – coraz większe pokłady lęku o ich przyszłość.
Ostatnio, po spotkaniu ze swoją ciężarną ciocią, moja 5-letnia córka zapytała mnie: „Mamo, czy jak będę duża, to będę w ciąży?”. Odpowiedziałam jej: „jeśli będziesz chciała, to tak”. To, czego nie powiedziałam na głos: „Tak bardzo chciałabym móc Ci obiecać, że nie będziesz w ciąży, jeśli tylko nie będziesz tego chciała”.
Data dodania: 14/08/2022
Data aktualizacji: 14/08/2022
