Radzenie sobie ze stratą dziecka – nie jesteś sam_a

„Poronienie” czy „utrata dziecka” to jedno ze stwierdzeń, po którym zapada milczenie. Tego nie da się obrócić w żart, bo nie jest to jeden z życiowych problemów w stylu „kiedyś będziemy się z tego śmiać”. Zanim jednak te słowa wybrzmią, osoba, która straciła dziecko, musi zmierzyć się z serią pytań. Karabin maszynowy wyrzuca treści bez żadnej refleksji i bez filtra: „tyle lat po ślubie, chyba najwyższa pora na dziecko”, „och, teraz to kariera, rozbijanie się po świecie, a nikt się nie garnie do założenia rodziny”, „dom bez dziecka to nie jest dom, na co wy czekacie”.

Uśmiechasz się, być może przytakujesz dla świętego spokoju, a w środku aż Cię skręca. Czekasz na koniec tego festiwalu nietaktu, aż w końcu orientujesz się, że nie da się inaczej. „JA JUŻ BYŁAM_EM W CIĄŻY”…

Gorzej jest tylko wtedy, gdy ktoś mówi Ci, co masz czuć. Nie słucha, nie przyjmuje Twojego przeżywania. Sugeruje Ci, że na pewno czujesz się załamana_y, kiepsko sobie radzisz, a Twój świat rozpadł się na milion kawałków. A może wcale nie? Jeżeli jesteś jedną z tych osób, która przeżyła stratę „na chłodno”, przeszła przez medyczne procedury i nawet nie musiała się specjalnie „zbierać do kupy”, NIE JESTEŚ SAM_A.

Jeśli doświadczyłaś_eś straty, ale nie masz ochoty o tym rozmawiać, NIE JESTEŚ SAM_A. Są osoby, dla których najlepszym wsparciem będzie sama obecność bliskiej osoby: kogoś, z kim można milczeć, płakać lub… pisać SMS-y, siedząc obok siebie. Oczyść się z trudnych emocji w sposób, który odpowiada Tobie.

Jeśli po stracie mierzysz się z depresją, NIE JESTEŚ SAM_A. Mamy nadzieję, że korzystasz z pomocy terapeuty i że masz wsparcie bliskich osób. Pamiętaj, że straty doświadczył_a również Twój_oja partner_ka – razem łatwiej stawić temu czoła.

Jeśli straciłaś_eś dziecko i to zupełnie oddaliło Cię od Twojego_j partnera_ki, NIE JESTEŚ SAM_A. Każdy inaczej reaguje na tak trudne sytuacje. Może się zdarzyć, że każde lub tylko jedno z Was będzie potrzebowało przestrzeni, by znów złapać oddech. Rozmowy, robienie razem rzeczy, czułość czy seks – to wszystko wróci na właściwe tory, jeżeli każde z Was z osobna (a później wspólnie) przetrawi to, co Was spotkało.

Jeśli doświadczyłaś_eś straty, ale alergicznie reagujesz na wszelkie przejawy współczucia, NIE JESTEŚ SAM_A. Pamiętaj jednak, że współczucie to wyraz empatii. Powiedz więc o swoich potrzebach, ale nie odtrącaj bliskich, którzy próbują być w tym razem z Tobą.

Jeśli to spotkało również Ciebie, ale zamiast straty poczułaś_eś ulgę, NIE JESTEŚ SAM_A. I nie ma w tym nic złego. Na wszystko jest miejsce i czas. To widocznie nie był Twój czas.

Jeśli straciłaś_eś dziecko i ciągle nie masz pewności, czy to dobry pomysł, by starać się o kolejne, NIE JESTEŚ SAM_A. Daj sobie czas, wsłuchaj się w siebie. Odpowiedni moment na następne dziecko to poczucie, że każdy poprzedni rozdział został już zamknięty. Przeżyj żałobę we własnym tempie, nie zaklejaj rany w sercu kolejną ciążą. Zbierz siły, kumuluj miłość, by móc ją za chwilę w pełni dawać.

Jeśli straciłaś_eś dziecko i – mimo że minęło już sporo czasu – czujesz ból w trakcie współżycia, NIE JESTEŚ SAM_A. Jeżeli ginekolog dał Wam już zielone światło i z medycznego punktu wszystko powinno być w porządku, być może problem leży w Twojej głowie i nie jesteś jeszcze gotowa_y na zbliżenia. A może podświadomy lęk przed kolejną stratą powoduje u Ciebie permanentne napięcie całego ciała? Należałoby zatem rozważyć psychoterapię lub wizytę u fizjoterapeuty uroginekologicznego.

Akcja Wsparcie

Jeśli natomiast wspierasz kogoś po stracie, pamiętaj, by być całkowicie dla tej osoby. Poniżej kilka zasad, które ułatwią kontakt:

1. Zapytaj o samopoczucie w związku z sytuacją. Cokolwiek usłyszysz, przyjmij to. Nie zakładaj z góry uczuć drugiej osoby – możesz wzbudzić niepotrzebne wyrzuty sumienia.
2. Reaguj na bieżąco – nie opracowuj scenariuszy na każdą okoliczność.
3. Pamiętaj, że to doświadczenie osoby, którą wspierasz, a nie Twoje własne. Daj jej przestrzeń na własne emocje i odczucia. Nie porównuj do innych trudnych sytuacji lub do podobnych historii, o których słyszałaś_eś.
4. Jeśli osoba, którą wspierasz, przyzna, że nie czuje się dobrze, zapytaj, jak możesz pomóc i czego dokładnie potrzebuje.
5. Jeśli osoba, którą wspierasz, nie czuje bólu, Ty też nie wyrażaj żalu i nie podawaj w wątpliwość jej uczuć.
6. Nie dawaj porad, nie pocieszaj, bądź blisko i z miłością.

Nie jesteś sam_a!

Tak, strata to zazwyczaj trudne wydarzenie. Bez względu na to, czy nie możesz przestać płakać, czy stwierdziłaś_eś: „to się zdarza” i zostawiłaś_eś to wydarzenie w tyle, ono zawsze będzie z Tobą. Ale jesteśmy tu my – Twoje wsparcie, trzymające Cię pod ramię, milczące, ocierające łzę z policzka czy pogłaśniające muzykę, jeśli tylko masz ochotę wytańczyć emocje lub wykrzyczeć tekst ulubionej piosenki. Twój happy end nie został skreślony. Walcz o niego, siostro! Walcz, bracie! Ściskamy kciuki za to, co w Waszym sercu ❤️

Na naszym blogu poruszyliśmy też trzy inne, ważne tematy, będące nawiązaniem do problemów, na które chcemy zwrócić uwagę kampanią #27maja. O tym, dlaczego nie należy pytać kobiet, czy są w ciąży lub ją planują, o tym, że nie każda kobieta chce mieć dziecko i o tym, jak się zachować, kiedy osoba w naszym otoczeniu straci ciążę napisały dla nas autorka naszej książki i mama Paulina Pomaska, Edyta Broda (autorka bloga Bezdzietnik.pl) i Joanna Frejus (psycholożka, autorka profilu @omatkodepresja).

“Z pytaniem o ciążę (lub jej brak) rzecz jest skomplikowana, bo niezależnie od powodu oraz tego, czy osoba pytana zechce być z nami szczera, sytuacja robi się trudna, niewygodna lub co najmniej napięta”. - Paulina Pomaska, "Ciąża - kto pyta, ten błądzi"

“Dla wielu z nas brak dzieci stanowi fundament udanego życia, daje poczucie swobody i otwiera zupełnie inne niż macierzyństwo horyzonty. Jest źródłem radości, satysfakcji i wiary w siebie”. - Edyta Broda, "Nie każda kobieta chce mieć dziecko"

“Dać przestrzeń do przeżywania emocji to często znaczy po prostu słuchać. Pozwolić drugiej osobie mówić. Pozwolić też milczeć. Po prostu być, mieć gotowość, być w zasięgu, ale się nie narzucać“. - Joanna Frejus, "Tylko nie mów: Dobrze, że teraz"